gitme sonbahar oluyorum, sonrası hiç

eylul'un siiri

"...
incecikti
gül dalıydı
dokunsam kırılacaktı
dokunmadım
kurudu

gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç
ağaçlar bükmesinler n'olursun boyunlarını
neden akşam oluyorum tren kalkınca
kırlangıçlar birdenbire çekip gidince
mendiller sallanınca neden tıkanıyorum
öyle çok acımasız ki öyle birdenbire ki
az önceki çiçekler nasıl da diken diken
gitme, sonbahar oluyorum, sonrası hiç
o sularda çimdik, bitti; köprüleri geçtik, bitti
o elmanın tadı orda, o kuş çoktan öttü, bitti
artık çocuk değiliz, susarak da bir şeyler diyebiliriz
günler devlet alacağı, yıllar bir kadehcik buzlu rakı
oyunlar oyuncaksı, oyuncaklar eski şarkı
kavaklara oklu yürek çizip duran o sedef çakı
nerde şimdi nerde şimdi, nerde o kan sarhoşluğu
gitme sonbahar oluyorum sonrası hiç
..." *

* Hasan Huseyin Korkmazgil

---

Bir insana ithaf edilebilecek belki de en guzel sey buydu son gunlerde, belki de ben cok sansliydim haberim yoktu, belki de ben aksam olmaya, sonbahar olmaya hazirdim da farkinda olmadan baskalarinin sebebi oldum. Ama her seyden evvel, bu siiri belki de bana yazmis Korkmazgil, sonunda da bana okumus cok sevdigim birileri.

Fon