12 Mart 2011 Cumartesi

ve bitiyor

Planladiginiz zamanda ya da planladiginiz sekilde degil, umdugunuz ya da hayal ettiginiz gibi hic degil, olmasi gerekenle hic alakasi olmadan, idealden cok uzak, kendi dinamiklerini size bildirmeden, fark ettirmeden, aniden biter bitecek olan seyler.

Ondan once ya da sonra farkinda olmus olmaniz bir seyi degistirmez, kendinizi kandirmis olmaniz ya da kandirilmis olmaniz artik onemsiz birer gecmis zaman telasindan baska bir sey degildir, Bir sure vardir, o sure gectikten sonra hepsi zaten alacagi yeri alir, hic ugrastirmadan, fark ettirmeden.

Yeni yasima gunler kala bu blogun son postunu yaziyor olmak bazi seylere olan inancimi kaybettigimi gostermez, aksine o gizlice inandigim seylere daha cok tutunmak, daha cok inanmak icin bunun gerekli oldugunun altini cizer.

Ben buralara yazmaya baslayali epeyce vakit olmustur muhakkak, tam surenin bir onemi yok. Ben buralara yazmaya baslayali artik ayni benlige sahip degilim lakin. Bu bir mecra macerasiydi ve baska biten seylere paralel olarak bitmek durumunda kaldi.

Okuyan, okumayan, okumus gibi yapan herkese tesekkurler.

Ve hayir bu postun arkaplaninda calacak bir sarki yok, belki Cohen'in sozleri layiktir bu bitise:

please let me start again,
i want a face that’s fair this time,
i want a spirit that is calm

der ve biter.