25 Ocak 2011 Salı

zamanlamalar

Kendi kararlarimi almaya baslayip burnumun dikine gitmeye karar verdigim gunden beri hayatimdaki zamanlamalarin ulvi garipligine sasirip duruyorum. Kucuk bir cocukken de benim istedigimden cok seker atildi cayima diye krize girebilen bir varlikken bugun bulundugum nokta aslinda gayet olgun ve uysal bir karakter ciziyor aynada. Her halukarda evrende bir hareketlenme var, bilmiyorum artik kendime guvenip istedigimi yapmak icin her seyi karsima almaya cesaret gosterebildigim icin midir, yoksa gizli bir el mi, gayet umutla bakabiliyorum hayata, ustelik icimden bir ses 'panik, panik, panik' diye fisildayadursa bile.

Nina Simone - Just in Time

16 Ocak 2011 Pazar

i believe



Hayatimin her doneminde belki de farkli seylere inanip durdum, inandiklarimdan sarsilmaz bir tutkuyla eminken yeri geldi tamamen sirtimi dondum olana, bitene, inandiklarima. Sevmedigim huylarimin yaninda her seyi mubah kilan ve aslinda icgudusel olarak dogruyu secmemi saglayan garip bir evrimsel ozelligim var sanirim. Sezgilerime hep guvendim, bu konuda hep ukalaydim, hic yanilmadim cunku.

O kadar inandigim seyden geriye kalan belki de bu sezgi gucunden baska bir sey degil ama onun sayesinde yeni seylere inanma cesaretini de gosteriyorum hicbir seyi umursamadan. Yillar oncesinin beni ben degil, simdiki ben karsimda oturup bana gulumseyen bir sesi cikmaz degil.

Kendimi ilk defa oldugum gibi biraktim bu sefer sevdigim icin, icgudulerime guvenip de yapiyorum bunu, her zaman bir korku arkadan arada bir uyari veriyor ama, hayal ettigim gibi hissediyorum yavas yavas. Bir cocuk gibi dusler kurdugum zamanlarda umdugum seyler karsima cikiyor aniden.

Aslinda en buyuk korku simdi basliyor, cunku gercekten yasamaya basliyorum, istediklerimi yapmak icin caba sarfediyorum ve sonuclarina olan guvenle, hayal kirikligi ihtimalinin cikmazindan ates basabiliyor vucudumu.

Her halukarda, inaniyorum sanirim, ustelik olmasa bile, inaniyorum bir sekilde iste, bu inanc gitmeyecek sanirim.

11 Ocak 2011 Salı

pat pat

Uzun suredir buralara ugramamis olmanin verdigi saskinligi ve oryantosyon eksikligini yasamiyor degilim, ama her halukarda baslamak lazim bir yerden.

Ne oluyor hayatimda diye sormadan gecirdigim biraz deli biraz hayal urunu biraz da sihir serpilmis zaman diliminden an itibariyle ciktim sanirim, gerceklik sert ve buyuk bir dalga gibi genzime kacti aniden, tuzu bogazimi yakip gozlerimi kismama sebep oldu.

Hayatta en cok arzuladigim seylerden birinin tutarlilik, yani aslinda pratikte aynilik, oldugunu ogrenmis olmanin verdigi olgunlukla uyaniyorum bazen. Bu beni hem sasirtiyor hem de biraz korkutuyor, su saniye bu karmasiklikla alip basimi gidesim geliyor bilmedigim yerlere. Neyse ki bu sehirde bilmedigim yerlere gitmenin bile imkani yok ruh halimin pusulasina gore.

Kafamin icinde hosuma gitmeyen seyler oluyor isin ozu.



Ama sanirim ucup ucup aniden yere cakilmak bir doga kanunu, yere cakilmak olmasaydi ucmak da olmazdi zaten.