insan son tahlilde kendisiyle yasamak zorunda, bunu beceremeyecek kadar pislige batmis o kadar cok insan var ki gozlerinin ici gulumserken gunesi karsisindakinin gozlerini kamastiracak kadar yansitabilen ve durmadan kendi benliginin bir mabetmiscesine masumane bir sanat eseri oldugunu dusunen. kaciniz hayatinizda sizi travmatize eden bir suc islediniz? ve kaciniz bu sucla yasayamayacak hale gelebildiniz? ya da karsinizdakinin sucunu bile bile sustunuz? artik hicbir sey korkutmuyor insani, gunduzle gecenin farki gibi berrak bir ayrimi var soylenenle dusunulenlerin, insan artik o kadar alismis ki bencilligine hizmet ederken irtikabina sarilip uyumaya, hic kimse farkina bile varmiyor sanki bu duzenin. samanlikta igne aramaktan bahsederdi bir onceki nesil, o igneye n'oldu? buldular mi? .fall apart.
9 Ağustos 2010 Pazartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
galiba bu blogda okuduğum en güzel şeydi bu kısacık yazı. evidence tesadüf mü? bilemedim.
YanıtlaSiltesekkur ederim :)
YanıtlaSilevidence benim acimdan tesaduf degil, en azindan su sozler su birkac gunde yasadigim seylerle korkunc derecede ortusuyor, istanbul'da gorusunce sebebini de anlatirim:
i didn't feel a thing
it didn't mean a thing
look in the eye and testify:
i didn't feel a thing
anything you say, we know you're guilty
hands above your head,
and you won't even feel me
you won't feel me