soylemek isteyip de soyleyemediklerim

- Iyi ki varsin hayatimda, ya da iyi ki tanimisim bir sekilde seni. Istanbul'a adim attiktan uc gun sonra hayatimda hic hissetmedigim kadar yorgunken hic yorgun degilmisim gibi iyi ki senle gezmisim sokaklarini sehrin, o gece sana seni bir daha gormek istedigimi iyi ki soylemisim. Isin ozu iyi ki hayatimdasin, biliyorum, baska turlu de mutlu olabilirdim, baska insanlarla da mutlu olabilirdim ama seninle yasadigim mutlulugu hic tanimamis olurdum sen olmasaydin hayatimda. Isin en korkunc kismi da yasamasaydim eger bu mutlulugu, zaten bilmiyor olacaktim tadini, bilmeden kacip gitmis bir sey gibi gizli sakli olacakti, haberim bile olmadan. Ama dedigim gibi, iyi ki, o sinir bozucu hallerinde bile, kafandan ne gectigini cozemedigim zamanlarda bile, ya da beni anlamayip, uzdugun zamanlara ragmen, iyi ki o role sen sahipsin.

Ve biliyorum, senle yasadiklarim icin pisman olmayacagim hic, daha oncekiler icin de olmadim belki ama, bunu bitmeden ilk defa soyleyebiliyorum.