13 Şubat 2011 Pazar

nazlanma sen

Bir hayal kurar insan, butun hayallerinden cok istedigi bir sey vardir bazen o insanin. Yanilir, yenilir ve ne olursa olsun bir 'eylul aksami'na, bir 'goge bakma duragi'na inanir.

En buyuk korkusu aslinda en buyuk istegiyle bir yumak olup icini titretir. Ya 'boyleyse' ya 'soyleyse' diye beynini kemirir bu yumak bazen.

Insanin dogustan icine mi kazimistir birileri bilinmez, daha kucukken vardir o hayal farkinda bile olmadan.

Hayatin beklenmedik ama umulan surprizlerine hazirdir da o kahraman. Kendi hikayesinde yazmak istedigi donum noktalarini, o hikayenin ana karakterlerini arar bulur.

Sonra tam agzinda biriktirip soyleyecekken karsisindakine, hic beklemedigi bir anda o yeni kahramandan cikar soylemek istedikleri. O an dunyada neler oluyordu acaba, sonra durup bakinca ancak bunun farkina varabiliyor insan.

Oncesinde nasil olsa kocaman ve kirmizi bir salonda sadece iki kisiydik.

Ama yurumek istiyor acik havada kafam, gozlerimi bile kapayacak rahatlikla.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder