9 Temmuz 2010 Cuma

raise a tent of shelter now, though every thread is torn vol. 2

ben bir turlu gidemiyorum, gittigimde neler olacagini hayal edebiliyorum, pastoral ve buyulu bir manzarada kendimi sahnenin en ortasina koyup izleyebiliyorum, denizi mavi, gunesi kirmizi, filtresi sari-turuncu bir kameradan yazip-yonetiyorum filmimi, ama bir turlu sonunu getiremiyorum, her nasilsa en son planda baska bir sey giriyor araya, ya gecmisi gosteren bir sahne, ya da paralel bir kurgu oyunu, her halukarda bitmiyor sekans, sanki kendi ozgur iradesiyle sonlanmamak icin bilincimi akitiyor gozlerimin onune, yirmi yil geriye sicrayip unutkan beynimin hatirlayabildikleriyle beni biraz daha oyaliyor, butun bunlar olurken zaten ana planda o kadar cok sey degisiyor ki hikayenin gidisati da ister istemez farkli bir yol aliyor, hikaye, bir nevi, kendi kendini yeniden yazip duruyor, ya da beni buna inandirabildi tum gunesin doguslari, gecenin uzun-kisa oyunlari, insanlarin yavas cekimde gelip, karsimdan gecip gidisleri, el sallayin etrafiniza, sarki hala bitmedi, ve son hic gelmedi, devam ediyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder